Krótki, długi dzień

Są takie dni, jak ten dzisiejszy, na który czekam cały tydzień! Bo jest wolny, bo wypocznę i zrobię tyyyyyle rzeczy. Tak jakby nigdy miał się nie skończyć :) Rano, oczywiście nie mam zamiaru zrywać się o świcie, bo przecież mam wolne, więc chyba i prawo do wyspania się również, prawda? Wstaję więc o tej 09.00-10.00 - leniwe śniadanie. Powolny rozruch. Dziś świętujemy slow motion! :D Jest pięknie, mimo że chłodno i deszczowo, a przecież jest maj i piękny, drewniany taras zaprasza pachnąco i można by się powygrzewać i baterie naładować. Ale koncentrujemy się pozytywach. OK. Później spotkanie na Skype, umówione, owocne. Dalej już mamy południe. Och, wolny dzień, do tego piątek - odwiedzę mechanika. Jak już wyszłam z domu - to zakupy w realu (uwielbiam zakupy on-line :}) O jeszcze obiad zrobić. To i tamto, pogaduszki, kawunia nagle.... nagle jeja! 17:00 a tutaj dopiero zabieram się za to co to tyle tego miałam zrobić. :) No tak to właśnie wygląda, to co miłe szybko przemija. :)

Korwin, korwin :}

Janusz Korwin Mikke – postać niebywała na polskiej scenie politycznej. Bardzo charakterystyczny, śmiało można powiedzieć, że wszyscy go znają.
Poglądy polityczne pana Mikke, również są oryginalne. Z jednej strony się z nim zgadzam – jeśli chodzi o podejście do ekonomii, UE; z drugie strony uważam go za kompletnego głupca – poglądy na temat kobiet, islamu.
Korwin Mikke jest mieszanką wręcz karykaturalną. Odkąd pamiętam, był na naszej scenie politycznej. Był też zawsze w muszce.
Zawsze kandydował w wyborach do parlamentu, a teraz również do Parlamentu Europejskiego. Nigdy nie przekroczył magicznego progu procentowego pozwalającego mu na udział w rządach.
A teraz, nagle, prosz! Jest!
Czyżby, jak mówi Mikke elektorat mu dorósł? Czy to może objawienie?
Sądzę, że raczej znudzenie i zniesmaczenie ostatnimi wyczynami polityków, w połączeniu z otaczającym nas absurdem.
Politycy kpią ze mnie? Zakpię z nich. Zagłosuję na gościa, który jest w stanie narobić dymu i fermentu. I tak właściwie nie mam już na kogo głosować bo nie mam do nikogo zaufania.
Tak właśnie myślę, myśleli Ci którzy na Mikke zagłosowali.
A co Wy myślicie?
No i ciekawe co dalej z tegoż będzie.

Generał nie żyje – aktualne tytuły wiadomości z kraju.

Nie jest to wiadomość, która mnie zaszokowała, był w sędziwym wieku.

Nie jest to informacja, która wzbudziła we mnie emocje, śmierć rzecz naturalna. 

Skłoniła mnie jednak do zamieszczenia tego postu.
Przypadkiem, pierwszego na tym blogu. 

Jaki był w moich oczach?
Był człowiekiem z zasadami. Niejednoznacznym. Brał odpowiedzialność za decyzje, które podejmował. Podejmowane przez niego działania miały znaczenie dla milionów. Choćbym debatowała wielce mądrze na temat słuszności jego czynów, nigdy nie będę wiedziała jak sytuacja wyglądała na prawdę. Wiedział o tym on i garstka ludzi wokół.

Zapewne nigdy nie dowiemy się prawdy o tamtych latach. 

Zbyt mało czasu upłynęło od stanu wojennego, aby można mówić o tym otwarcie. 

Zbyt dużo czasu minęło, aby zachować sterylność faktu – piszący historię współczesną mieli go wystarczająco dużo aby fakty zabarwić subiektywnie. 

Gdy byłam dzieckiem przerażał mnie, straszny pan z telewizora. 

Ciemne okulary, nienaturalnie proste plecy. 

Tata go nie lubił.

Czy ja go nie lubię? 

Nie. 

Odebrał swoją rolę. Teraz poszedł dalej. Powodzenia.